Zabudowa Alei Najświętszej Marii Panny powstała po wytyczeniu tej arterii w 1826 r., przeważnie w stylu klasycystycznym i późnoklasycystycznym. Kamienice pod nr 71 i 97, eklektyczne z elementami neobarokowymi, klasycystycznymi i neogotyckimi.

Zespół budynków szkolnych, dziś Liceum Ogólnokształcące im. H. Sienkiewicza, dawniej po wybudowaniu w l. 1859-61 szkoła dla panien prowadzona przez zakonnice. Po kasacie zakonu w 1864 r. bez gospodarza, od 1873 r. progimnazjum, a od 1885 r. gimnazjum filologiczne.

Kamienica pod nr 27 to Dom Kuhna, znany mieszkańcom jako "Dom Bata", od sklepu obuwniczego firmy Bata. Okna piętra umieszczone w arkadowych wnękach, nad którymi znajdują się antykowe głowy kobiece i męskie.

Budynek pod nr 18 to dawna siedziba miejskiej Szkoły Żeńskiej. Piętrowy dziewięcioosiowy z sienią przejazdową z II poł. XIX w., w stylu późnoklasycystycznym.

Okazała kamienica pod nr 14 to Dom Frankiego (Frankego), z l. 1901-03 z zachowanymi ciekawymi klatkami schodowymi z marmurowymi stopniami, żelazne balustrady. W niektórych mieszkaniach zachowane piece kaflowe z motywami figuralnymi. Dach mansardowy z kopułą na narożniku zwieńczoną latarnią z żelazną iglicą i ażurową chorągiewką z inicjałami pierwszego właściciela A.F. (Adolf Franke), ówczesnego dyrektora przędzalni i fabryki włókienniczej "Brass i Synowie". Po nadbudowie piętra połączona wschodnia oficyna z kamienicą była hotelem "Victoria" w l. 1919-39. W czasie wojny graniczyła z gettem żydowskim i została zdewastowana przez Niemców, którzy ulokowali tu żydowskie warsztaty rzemieślnicze, a po zlikwidowaniu getta urządzili szpital i hotel niemiecki. Obecnie część parterowa to działalność usługowo-handlowa. Przeprowadzony remont w latach 60-tych spowodował zatracenie cech stylowych dawnych detali.

Budynek przy Al. NMP 19, z 1871 r. przeznaczony na teatr, proj. Aleksandra Lie, a wybudowany z inicjatywy Teofila Zapałkiewicza. Po przebudowie po 1908 r. mieściło się tu kino "Paryskie", a od 1923 r. budynek wykupiony przez Bank Związku Ziemian S.A. w Warszawie. Od 1951 r. Bank Rolny, obecnie PKO S.A. Budowla późnoklasycystyczna na rzucie prostokąta, a wraz z oficynami stanowi zamknięty czworobok wokół prostokątnego podwórza, piętrowa. Po modernizacjach dwutraktowe wnętrze straciło cechy stylowe. Dawna sala teatralna i kinowa przystosowana dla potrzeb banku z ciekawymi czterema kolumnami podtrzymującymi strop i dwoma kolumnami toskańskimi. Fasada ośmioosiowa. Parter z pseudorustyką. W przyziemiu brama przejazdowa na podwórze. Na piętrze duże półkoliste okna.

Budynek przy Al. NMP 34, d. Rosyjski Bank Państwa. Zbudowany w l. 1903-04 wg proj. Tadeusza Fijałkowskiego w stylu eklektycznym przy zachowaniu cech neorenesansowych. Piętrowy z wnętrzem jedno i dwutraktowym oraz dużym hollem na parterze. Fasada dziewięcioosiowa. Ciekawa sala operacyjna, kryta stropem o ścianach rozczłonkowanych pilastrami jońskimi, które dźwigają belkowanie, wśród których usytuowane są półkoliste arkady tworzące w ścianie frontowej obramowanie okien. Obecnie Bank śląski S.A.